Έχετε προσέξει ότι κάποιοι λαοί δεν χαμογελάνε; Τι κάνει τόσο βλοσυρούς Ρώσους, Ιρανούς, Γάλλους, Ιάπωνες κα

Ο Kuba Krys, ψυχολόγος στη Πολωνική Ακαδημία Επιστημών, πρόσφατα δημοσίευσε μια μελέτη η οποία σχετίζεται με το γεγονός πως κάποιοι λαοί δεν χαμογελούν τόσο εύκολα όσο άλλοι. Αιτία σύμφωνα με τον ίδιο είναι το άγχος που παρατηρείται σε κάποιες κοινωνίες όπου οι άνθρωποι αισθάνονται να πιέζονται από καταστάσεις που τους προκαλούν έντονη αβεβαιότητα.

Αυτό το φαινόμενο «εντοπίζεται» σε κοινωνίες χωρών όπου παρατηρούνται συγκεκριμένες μορφές πολιτικής καταστολής και σε χώρες που η εκπαίδευση στα ιδρύματα όλων των βαθμίδων αποδίδουν ιδιαίτερο βάρος και διαρθρώνονται γύρω από τις επιστήμες. Παράλληλα σημαντικό ρόλο στον τρόπο που οι άνθρωποι εκλαμβάνουν ένα χαμόγελο και το άτομα που χαμογελά, φαίνεται να «παίζει» και η πιθανή αυστηρή προσήλωση στις κοινωνικές νόρμες που υπάρχει σε κάποιες χώρες.

Στις ίδιες χώρες παρατηρούνται επίσης συχνά φαινόμενα διαφθοράς ενώ οι συναλλαγές ή γενικότερα οι συναλλαγές και η επικοινωνία με τις δημόσιες υπηρεσίες είναι...ρευστές.

Κατόπιν όλων αυτών, η μελέτη φαίνεται να καταλήγει στο συμπέρασμα πως το χαμόγελο στις κοινωνίες αυτών των χωρών δεν εκτιμάται το ίδιο όσο σε άλλες- αντιθέτως φαίνεται να μην είναι ευπρόσδεκτο. Ένα χαμόγελο κάποιες φορές αρκεί για να χαρακτηριστεί -εντελώς αβάσιμα- ένα άτομο ως διπρόσωπο.

Ο ψυχολόγος, δοκιμάζοντας τη θεωρία του μελέτησε χιλιάδες άτομα σε 44 χώρες και τους ζήτησε να κρίνουν οκτώ χαμογελαστά και μη πρόσωπα πρόσωπα.

Το αποτέλεσμα ήταν πως σε κάποιες χώρες το χαμόγελο εκλαμβάνεται ως δείγμα χαμηλής ευφυίας και μεταξύ αυτών η Ρωσία, η Ιαπωνία, το Ιράν...

Επίσης για την Αργεντινή, τη Ζυμπάμπουε και πάλι τη Ρωσία και το Ιράν το χαμόγελο θεωρείται πιθανή ένδειξη μη ειλικρινούς συμπεριφοράς.

Ο ερευνητής κατέληξε πως τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν πως «η διαφθορά σε κοινωνικό επίπεδο μπορεί να είναι ένας παράγοντας που αποδυναμώνει ένα σημαντικό στάδιο της εξελικτικής διαδικασίας όπως είναι το χαμόγελο». Παράλληλα βέβαια επισημαίνεται η σημασία που έχει το φύλο, το πολιτιστικό υπόβαθρο και τονίζεται πως το δείγμα μπορεί να μην είναι απόλυτα αντιπροσωπευτικό.

Πηγές: Independent, Springer Link