Επτά ελληνικοί οργανισμοί, που αποτελούν μεγάλα ελληνικά πανεπιστήμια και δημόσια ερευνητικά κέντρα, κατατάσσονται ανάμεσα στους 100 σημαντικότερους της Ευρώπης, με βάση την παρουσία και τον ρόλο τους στα ευρωπαϊκά ανταγωνιστικά προγράμματα Έρευνας και Ανάπτυξης.
Πιο ευκαιριακή δείχνει από την άλλη πλευρά η συμμετοχή των ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς οι περισσότερες συμμετέχουν μόνο μία φορά στα αντίστοιχα έργα. Η «Ν» παρουσιάζει μελέτη του Εργαστηρίου Βιομηχανικής και Ενεργειακής Οικονομίας (ΕΒΕΟ) στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για τη δικτύωση των ελληνικών οργανισμών στο ευρωπαϊκό πλέγμα έρευνας. Ειδικότερα, η μελέτη αφορά την ελληνική συμμετοχή στα ανταγωνιστικά προγράμματα του 7ου Προγράμματος Πλαίσιο, ένα από τα μεγαλύτερα διακρατικά ανταγωνιστικά προγράμματα για την Έρευνα και Ανάπτυξη (Ε&Α) στην Ευρώπη.
Οι οργανισμοί που αρέσκονται να συνδέονται με ελληνικούς είναι κυρίως ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια που κατέχουν σημαντικές θέσεις στο Πρόγραμμα.
Πανεπιστήμια και ερευνητικοί φορείς
Στον αντίποδα, οι ελληνικοί εκπαιδευτικοί φορείς και κυρίως τα πανεπιστήμια και οι δημόσιοι ερευνητικοί φορείς παρουσιάζουν την υψηλότερη ένταση συμμετοχής. Το εύρημα αυτό συνάδει με τα ευρήματα άλλων μελετών για τις χρηματοδοτούμενες ευρωπαϊκές συνεργασίες οι οποίες δείχνουν ότι αν και η παρουσία των επιχειρήσεων είναι διαχρονικά ισχυρότερη από εκείνη άλλων κατηγοριών οργανισμών, η συμμετοχή τους στα προγράμματα αυτά είναι γενικά ευκαιριακή, δηλαδή συμμετέχουν συνήθως μόνο μία φορά σε αντίθεση με τα ακαδημαϊκά και ερευνητικά ιδρύματα τα οποία διατηρούν μια πιο ενεργή και διαχρονικά σταθερή παρουσία (Protogerou et al. 2013).
Κατά βάση ευκαιριακή η συμμετοχή των εταιρειών
Σύμφωνα με το ΕΒΕΟ / ΕΜΠ, η κατά βάση ευκαιριακή συμμετοχή των επιχειρήσεων μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι η επιδοτούμενη έρευνα που πραγματοποιείται στα Π.Π. λειτουργεί συμπληρωματικά με την εσωτερική ερευνητική τους δραστηριότητα και ειδικότερα όσον αφορά τις μμε μπορεί να έχει έναν επιπρόσθετο χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι η συγκεκριμένη ερευνητική προσπάθεια μπορεί να μην ήταν δυνατό να λάβει χώρα διαφορετικά λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
Η συμμετοχή των ελληνικών φορέων στο 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο εκτιμάται ότι, εκτός από πόρους και γνώση, έδωσε την ευκαιρία στους ελληνικούς φορείς να συνδεθούν με σημαντικούς οργανισμούς τόσο από χώρες που διατηρούν ανεπτυγμένο ερευνητικό σύστημα (Ε.Ε., ΗΠΑ, Ιαπωνία) όσο και από αναπτυσσόμενες χώρες (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία).
Συνεργασίες στο εξωτερικό
Οι ελληνικοί οργανισμοί που συμμετέχουν στα έργα του προγράμματος στρέφουν το 35% των συνολικών συνεργασιών τους προς επιχειρήσεις από το εξωτερικό. Τρεις στις 10 συνεργασίες πραγματοποιούνται με εκπαιδευτικά ιδρύματα και το 25% εντοπίζεται ανάμεσα σε ελληνικούς οργανισμούς και ερευνητικά ιδρύματα του εξωτερικού.
Ένα μεγάλο μέρος των συνεργατών των ελληνικών οργανισμών προέρχεται από τις μεγάλες χώρες της Ε.Ε. (Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία) - σε ποσοστό που ξεπερνά το 47% του συνόλου των δεσμών των ελληνικών φορέων στο 7ο Πρόγραμμα Πλαίσιο. Οι οργανισμοί που αρέσκονται να συνδέονται με ελληνικούς οργανισμούς είναι κυρίως ερευνητικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, που κατέχουν σημαντικές θέσεις στο πρόγραμμα, στο οποίο η Ελλάδα καταλαμβάνει κατά μέσο όρο την 9η θέση ως προς τον αριθμό των συμμετοχών.
Η μελέτη καταλήγει σε προτάσεις για την αναβάθμιση του ελληνικού δικτύου, όπως η ετήσια σταδιακή αύξηση των δαπανών για την έρευνα ως ποσοστού του ΑΕΠ, κατά ένα σταθερό ποσοστό π.χ. 0,1%-0,2% με πρόσθετη σταθερή ροή εθνικών πόρων.
Επίσης, η συστηματική προσέλκυση και ιδιωτικών πόρων για χορηγίες και υποτροφίες που θα συνδέονται με την ερευνητική δραστηριότητα, καθώς και η καθιέρωση ενός μόνιμου εθνικού προγράμματος έρευνας με τακτικές προκηρύξεις και τέσσερις άξονες: βασική έρευνα, αξιοποίηση αποτελεσμάτων έρευνας, έρευνα σε περιοχές που δεν προσελκύουν άμεσα πόρους (π.χ. κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες), υποστήριξη νέων ερευνητών.
Προϋπόθεση για βιώσιμη ανάπτυξη
EUROKINISSI
Η έμφαση δηλαδή στην Έρευνα και Ανάπτυξη, και στην καινοτομία, είναι βασικός τρόπος βιώσιμης διεξόδου από την κρίση και ουσιαστικής διάκρισης στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας σε σχέση με το κόστος εργασίας. Επειδή όμως έχει μεσοπρόθεσμα οφέλη, πολλές φορές δεν είναι «ελκυστική» δαπάνη από πλευράς δημόσιας πολιτικής. Σαφώς, η κατεύθυνση αυτή δεν είναι απλώς ένα ζήτημα αλγεβρικής αύξησης των εισροών. Δεν μπορεί όμως να είναι και ανεξάρτητο από αυτές».
Πηγή naftemporiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου